‘Mama, ik wou dat het weer 2014 was…’

PORTRET 14  –  LESBOS –  MYTILINI AIRPORT –  JULI 2016

“Er trokken dagelijks drommen mensen langs ons huis. Het was alsof we in een film leefden. De Syriërs die vluchten voor een oorlog hebben absoluut hulp nodig! Maar de hoeveelheid mensen die Lesbos overspoelde was enorm. Mijn zoons zeiden: ‘Mama, ik wou dat het weer 2014 was.’ In ons dorp leven kinderen normaal totaal vrij en voetballen ze iedere avond met vriendjes op het schoolplein. In 2015 zaten er op ‘hun’ schoolplein continu honderden vluchtelingen en zaten zij binnen…”

Vijftien jaar geleden kwam de van oorsprong Nederlandse voor een half jaar naar Lesbos als reisleidster. Ze ontmoette binnen drie dagen haar huidige man en ging nooit meer weg van het eiland. Werk heeft ze dit jaar mondjesmaat. “Vorig jaar ontving ik 450 toeristen per week, nu 60… Mijn man heeft een eigen bedrijf dus we redden ons wel.”
“Veel bewoners die in de horeca werkten hebben dit jaar helemaal geen werk. De meeste Grieken hebben een eigen boomgaardje met olijvenbomen, een moestuin en vangen een visje in de zee. Maar daar kan je natuurlijk niet de huur, vaste lasten, belastingen en schoenen voor de kinderen van betalen. Na de financiële crisis, is de vluchtelingenstroom een extra dobber.”

Op Lesbos komt al jaren af en toe een bootje met vluchtelingen. De grote toestroom begon in maart 2015. “In de eerste maanden regelden de eilanders alles zelf. Mensen hier hebben niet veel, maar we deelden kleding, brood en water ruimhartig. We mochten mensen niet vervoeren van de politie, dat zou illegaal zijn. Toch deed ik het wel eens. Zeker de gezinnen met kleine kinderen bracht ik vaak een stuk de berg op richting Mytilini waar ze zich konden registreren.”

“Een vriendin van mij heeft een hotel bij de plek waar veel vluchtelingen aan land kwamen. Dat was heftig. Zaten haar gasten ’s ochtends te ontbijten met uitzicht op zee, kwam er een bootje aan. Toch vond ze een goed systeem, waarbij het personeel de vluchtelingen hielp zodra ze aan land waren met droge sokken en dergelijke.”
Vanaf de zomer kwamen er gaandeweg meer hulp- en vrijwilligersorganisaties naar het eiland. “Dat was natuurlijk goed want het werd veel te groot, maar die dramatiseerden alles ook zo. Dan renden ze de laatste 10 meter de zee in om baby’s uit de boot te halen en maakten daar foto’s van. Logisch, want door dat soort beelden storten mensen geld, maar de vluchtelingen konden vaak ook prima zelf aan land komen.”

De toestroom is inmiddels gestagneerd en de vluchtelingen op Lesbos, zijn verdeeld over drie opvangkampen vlakbij de hoofdstad Mytilini. De toeristendorpjes Molyvos, Petra en Anaxos liggen daar een uur rijden vandaan. “Je kan hier inmiddels weer perfect op vakantie. Het eiland is nog nooit zo opgeruimd geweest. De Nederlanders die op Lesbos wonen hebben de laatste maanden hierover gemaild en geschreven naar Nederlandse media, maar die hebben niet veel interesse in zo’n verhaal. Zonde! Want Lesbos is zo’n mooie plek.”

Wil je meer weten over de omstandigheden in Lesbos? Lees dan:
Lesbos, hard op weg om het Nauru van Europa te worden
Lesbos: Na de vluchtelingenstroom

Lees ook:
Portret 10 – Lesbos – Juli 2016: ‘Zie je die lichten? Daar moet je naartoe’
Portret 11 – Lesbos – Juli 2016: ‘Ons leven hier bestaat uit wachten’
Portret 12 – Lesbos – Juli 2016: ‘Ik wil vooral graag biechten’
Portret 13 – Lesbos – Juli 2016: ‘Grieken voelen zich in de steek gelaten’
Portret 14 – Lesbos – Juli 2016: Griekse gastvrijheid komt duur te staan
Portret 16 – Lesbos – Juli 2016: ‘We renden achter de feiten aan’
Portret 17 – Lesbos – Juli 2016: ‘Ik wil geen mensen vermoorden’
Portret 18 – Lesbos – Juli 2016: ‘Nog even en we vluchten zelf ook’
Portret 19 – Lesbos – Juli 2016: ‘Dit is mijn pad’
Portret 20 – Lesbos – Juli 2016: Een voorbeeld van hoe het ook kan
Portret 21 – Lesbos – Juli 2016: ‘Je moet zelf wat van het leven maken’
Portret 22 – Lesbos – Juli 2016: ‘Weggaan is echt niet leuk’