‘Ik droom alleen over vrede’

PORTRET 6 – PARIJS – APRIL 2016

“Dit?….” wijzend naar zijn matras op het beton bij metrostation Stalingrad “dit is een vijfsterrenhotel.” Hij zegt het grijnzend, maar zijn houding straalt woede uit.

Hij is halverwege de dertig en komt uit Darfur in Soedan. Het is een kleine pezige man, die ondanks alle ontberingen zijn energie niet heeft verloren. Hij is herder en trok van plek naar plek met zijn schapen. “Toen de overheid mijn teennagels eruit trok, wist ik dat ik echt moest vertrekken.” Hij trekt zijn schoen en sok uit om een nagelloze teen te tonen.
Hij vluchtte. Vanuit Soedan naar Libië, toen naar Sicilië, Milaan, Ventimiglia, Marseille en kwam uiteindelijk hier terecht in Parijs. Het leven op een kluitje in de buitenlucht maakt hem wisselend cynisch dan weer woedend. Want deze ontvangst had hij niet van Europa verwacht. “Ik ben hier 20 dagen en heb in mijn leven al veel meegemaakt, dit kan er ook nog wel bij. Als het moet houd ik dit leven op straat makkelijk een paar maanden vol.” Dan ontvlamt hij in woede “Maar verderop zit een vrouw uit Ethiopië. Ze is vijf maanden zwanger en vreselijk gestrest. Ze maakt zich zorgen om haar baby dus zijn we met haar naar een dokter gegaan, die weigerde om haar te bekijken omdat ze geen documenten heeft. Het is een schande!”

Portret 6 Parijs ©Vluchtelingen in Europa

Woedend is hij op dit Europa en op iedereen die erbij hoort, ook op ons. “Wat gaan jullie voor mij doen dan? Jullie komen hier maar praten, praten en foto’s maken, maar wij hebben honger en zitten hier maar! Er zijn al zoveel journalisten geweest en we zitten hier nog steeds.”

Na een gesprek over onze schaamte en de sluipmoordenaar die bureaucratie heet, kalmeert hij. We kletsen wat en maken grapjes met hem en de vele mannen die om hem heen staan. Voorzichtig vragen we of hij -als hij een verblijfsvergunning krijgt- nog dromen of toekomstplannen heeft. De woede laait weer op. “Dromen? Over een mooi huis of wat voor werk ik wil gaan doen?” Hij zucht diep over zoveel onbegrip. “Echt het maakt me niks uit. Mijn enige droom is om in vrede te leven…”

Wil je meer weten over de omstandigheden bij metrostation Stalingrad in Parijs? Lees dan:
‘Parijs, metrostation Stalingrad’

Lees ook:
Portret 7 – Parijs – April 2016: ‘Zeg je het als ik stink?’
Portret 8 – Parijs – April 2016: Op de vlucht voor slavernij
Portret 9 – Parijs – April 2016: Uitgeprocedeerd in Nederland? Op naar Frankrijk!

Advertentie