‘Ik wil geen mensen vermoorden’

PORTRET 17 – LESBOS – MYTILINI HAVEN – JULI 2016

Het is een warme zomermiddag. Terwijl de zon hoog aan de hemel staat, springen mensen vlakbij het vrijheidsbeeld de zee in. Links zwemt een groep oudere Grieken, rechts een enkele vluchteling. Veel vluchtelingen kunnen niet zwemmen, hij wel. Hij duikt vol overgave de zee in. Dit is momenteel een van de weinige dingen die hij kan en mag doen, dus geniet hij ervan.

Honger heeft hij ook, maar daar kan hij minder mee. Want zijn geld is op en hij vertelt dat hij de vluchtelingenkampen op Lesbos niet in komt. Eten krijgt hij daardoor mondjesmaat. Een aantal vrijwilligersorganisaties brengt af en toe wat eten bij de haven, omdat er meer mannen rondzwerven.

Het is een jonge jongen van 17 jaar oud. Zijn Engels is zeer slecht. Het beetje dat hij spreekt, heeft hij in de afgelopen maanden geleerd. Met handen en voeten en aan de hand van verschillende documenten die hij toont, begrijpen we gaandeweg zijn verhaal.

“Ik ben uit Pakistan gevlucht omdat de Taliban me wilde gebruiken als zelfmoordterrorist. Dat wilde ik absoluut niet. Ik wil geen mensen vermoorden en zelf ook niet dood.” Hij toont een Griekse registratiepas die werd afgegeven op 27 januari 2016. “Ik ben hier al een tijdje en zat inmiddels in een kamp bij Thessaloniki.” De twee na grootste stad van Griekenland, die ligt in de buurt van de Macedonische grens.

Omdat zijn neef op Lesbos was aangekomen, ging hij terug naar de plek waar hij voor het eerst een voet aan Europese wal zette. “Hij is pas 15 jaar en zit hier alleen in de opvang in het Silver Bay hotel. Ik bracht hem wat geld en kleren.” Na het bezoek wilde hij op 20 juni de boot van Mytilini naar Piraeus nemen. Hij kocht een kaartje – waar zijn naam op staat – maar werd aan boord geweigerd.

Hij ging naar de politie, die stuurde hem weg. Daarom zwerft hij sindsdien rond bij de haven. Waarschijnlijk in de hoop om illegaal op een boot naar het vasteland terecht te komen. Zolang dat niet lukt heeft hij geen recht op voedsel of een slaapplek. Gelukkig schijnt de zon en is de zee hemelsblauw. Hij duikt er nog maar eens in…

Wil je meer weten over de omstandigheden in Lesbos? Lees dan:
Lesbos, hard op weg om het Nauru van Europa te worden
Lesbos: Na de vluchtelingenstroom

Lees ook:
Portret 10 – Lesbos – Juli 2016: ‘Zie je die lichten? Daar moet je naartoe’
Portret 11 – Lesbos – Juli 2016: ‘Ons leven hier bestaat uit wachten’
Portret 12 – Lesbos – Juli 2016: ‘Ik wil vooral graag biechten’
Portret 13 – Lesbos – Juli 2016: ‘Grieken voelen zich in de steek gelaten’
Portret 14 – Lesbos – Juli 2016: Griekse gastvrijheid komt duur te staan
Portret 15 – Lesbos – Juli 2016: ‘Mama, ik wou dat het weer 2014 was…’
Portret 16 – Lesbos – Juli 2016: ‘We renden achter de feiten aan’
Portret 18 – Lesbos – Juli 2016: ‘Nog even en we vluchten zelf ook’
Portret 19 – Lesbos – Juli 2016: ‘Dit is mijn pad’
Portret 20 – Lesbos – Juli 2016: Een voorbeeld van hoe het ook kan
Portret 21 – Lesbos – Juli 2016: ‘Je moet zelf wat van het leven maken’
Portret 22 – Lesbos – Juli 2016: ‘Weggaan is echt niet leuk’