Op de vlucht voor slavernij

PORTRET 8 – PARIJS- APRIL 2016

Hij is klein, verlegen, praat zachtjes en treedt liever niet op de voorgrond. Maar omdat hij Engels spreekt is hij door de mannen uit Eritrea en Soedan gebombardeerd tot vertaler.

Zelf groeide hij op in Asmara: de hoofdstad van Eritrea en op zijn tocht naar Europa verbleef hij ruim een jaar in buurland Soedan. Sinds twee weken verblijft hij onder de overkapping bij Stalingrad. De avond voor we hem interviewen was daar een vechtpartij. Een Afghaan en een Ethiopiër kregen een woordenwisseling over discriminatie bij het verdelen van spullen, vervolgens werd er iets geroepen over het neuken van een moeder… De omstandigheden zijn zwaar en veel mannen gespannen, dus binnen de kortste keren vlogen stoelen in de rondte. Hij lag op zijn matras in de hoop dat rondvliegende flessen en stoelpoten hem niet zouden raken. Uiteindelijk maakte de Franse politie met traangas een einde aan het gevecht.

“Ik kom naar Europa voor vrede, dus ik vocht niet mee.” Er wel tussen zitten is natuurlijk niet prettig, maar zijn alternatief is erger: “In Eritrea heerst een dictator: alle jongeren moeten voor onbepaalde tijd onbetaald en loodzwaar werk doen. Je moet in dienst zodra je klaar bent met school, dus ik ben gevlucht voor die tijd.”

Zichtbaar op de foto wil hij niet, zelfs niet met één oog. We vragen of dit komt door de invloed die de geheime dienst van Eritrea ook buiten het land zou hebben. “Hier in Europa valt dat mee hoor, maar ik vind foto’s gewoon niet prettig.” Als enig kind wil hij zijn alleen achtergebleven moeder ook op geen enkele manier in gevaar brengen.
“In Soedan moest ik wel continu opletten dat onze geheime dienst me niet vond en terugbracht naar Eritrea. Als dat gebeurt, word je in een gevangenis onder de grond gestopt. Mensen komen daar niet meer uit of zijn gek of blind als ze terugkeren.”

Voorlopig heeft hij zich nog niet gemeld bij de Franse overheid, omdat hij overweegt verder te reizen naar een ander land. “Ik had dromen over Europa en hoopte dat ik hier kon gaan studeren voor ingenieur. Maar nu ik dit zie, voel ik me een beetje hopeloos.”

Wil je meer weten over de omstandigheden bij metrostation Stalingrad in Parijs? Lees dan:
‘Parijs, metrostation Stalingrad’

Lees ook:
Portret 6 – Parijs – April 2016: ‘Ik droom alleen over vrede’
Portret 7 – Parijs – April 2016: ‘Zeg je het als ik stink?’
Portret 9 – Parijs – April 2016: Uitgeprocedeerd in Nederland? Op naar Frankrijk!