De laatsten op de straat

PORTRET 23  – 13 NOVEMBER 2016 – PARIJS

“Jij kan wel geloven dat mensen gelijk zijn, maar dat is niet zo. Want ik ben zwart en jij bent wit… Je mag wel een foto van m’n oog nemen, maar wat krijg ik dan van jou? Ik wil wel naar Holland toe. Hoe kom ik daar? Vanaf Gare du Nord een trein naar Amsterdam nemen. Dat zegt me niks, wat is Amsterdam? Misschien moet ik dat maar doen, want hier wil ik in ieder geval niet blijven.”

Een groep vluchtelingen uit Eritrea hangt met elkaar op de hoek van een straat. De jongen die bereid is om op de foto te gaan, verbleef vannacht in een hotel. Dat kreeg hij toegewezen omdat hij minderjarig is. Blij is hij niet met de Franse autoriteiten, noch met ons bezoek.
Een groot deel van de groep bracht de nacht buiten door. Zoals een 25-jarige Eritreeër die hiervoor in Duitsland was bij zijn broer die daar een verblijfsvergunning heeft. Hij wil zijn vrouw zo snel mogelijk overbrengen en heeft gehoord dat je daar in Frankrijk geen procedures voor nodig hebt, terwijl dat in Duitsland heel lang zou duren. Daarom toog hij naar Parijs, hier zwerft hij nu al 4 dagen op straat. Hij stond in de rij bij het nieuwe vluchtelingencentrum, maar werd gevraagd om maandag terug te komen.

Dat centrum opende donderdag 10 november haar deuren en heeft plek voor 400 mensen die allemaal binnen 14 dagen na aankomst door moeten stromen. Opzet is dat vluchtelingen goed uitgelegd krijgen wat hun asielmogelijkheden zijn en dan doorstromen naar een ander opvangcentrum ergens in Frankrjjk.
Vanwege administratieve redenen neemt het centrum echter maar een bepekt aantal vluchtelingen per dag op. De rest wordt geweigerd voor de deur en moet terug de straat op, waar de politie tenten niet langer tolereert en direct in beslag neemt. Op 4 november ontruimde Parijs meerdere tentenkampen. Op dat moment sliepen duizenden vluchtelingen in een tentje op straat. Parijs wil geen tentenkampen meer, maar biedt ook niet alle vluchtelingen onderdak. Naar schatting verblijven er nog enkele honderden op straat.

Deze Eritreeër lag vannacht onder een dekentje op de stenen in een straatje in de buurt van metrostation Stalingrad. Ongeveer twintig Afrikaanse vluchtelingen zochten daar een overkappinkje, zodat ze ongeveer droog bleven tijdens deze regenachtige nacht met temperaturen rond het vriespunt.
Drie van hen sliepen voor een hotel en blokkeerden zo de nooduitgang. De hotelreceptionist belde vanmorgen de politie. Die kwam en ontruimde zijn uitgang, maar liet de andere slaapspullen in de straat liggen. De receptionist: “De politie zegt dat alle vluchtelingen nu in het opvangcentrum terecht kunnen. Misschien dat sommigen niet willen?” Dat het onlangs geopende centrum maar 70 mensen per dag opneemt, is nieuw voor hem.
Hij vindt het een zeer complexe situatie. “In deze straat is het veel drukker met slapers dan toen het tentenkamp bij Stalingrad nog stond. Maar iedereen is beleefd hoor ik heb nooit problemen. Vorig jaar heb ik meermaals Syrische gezinnen in het hotel gehad. Veel van hen betaalden dan uiteindelijk niet. Dat kan eigenlijk niet in een hotel, maar ja wat kun je doen als er kleine kinderen bij betrokken zijn? Ik vond het hartverscheurend!”

Lees ook:
Portret 6 – Parijs – April 2016: ‘Ik droom alleen over vrede’
Portret 7 – Parijs – April 2016: ‘Zeg je het als ik stink?’
Portret 8 – Parijs – April 2016: Op de vlucht voor slavernij